سازو کارهای شناسایی و تقویت بنیادهای صلح در روابط بین الملل
دکتر عبدالعلی قوام ، دکتر امین روان بد
امروزه در ادبیات روابط بین الملل در هنگام بحث در باب تبیین رفتار دولت ها در کنار مبارزه برای قدرت و مبارزه برای ثروت به مبارزه برای شناسایی نیز اشاره می کنند . در بافت معنایی مبارزه برای شناسایی ، دولت ها در راستای مورد شناسایی قرار گرفتن و پذیرفته شدن حق حیات ( شناسایی حداقلی ) و لایه های مختلف هویتی خود از جمله منزلت ( شناسایی حداکثری ) تلاش می کنند . با توجه به اینکه اگر شناسایی مد نظر دولت به طور مسالمت آمیز محقق نشود ، مبارزه برای شناسایی وضعیت خشونت باری به خود گرفته و شرایط منجر به جنگ را ایجاد می کند ، در صورت وجود سازوکارهایی که شناسایی را به طور مسالمت آمیز محقق کنند ، این سازوکارها می توانند به مثابه نیروهای تقویت کننده بنیادهای صلح در عرصه بین المللی عمل کنند . بنابراین سئوال اصلی پژوهش حاضر این است که آیا سازوکارهای شناسایی در سطح بین المللی وجود دارند که شناسایی درون آنها به صورت مسالمت آمیز محقق گردد ؟ در پاسخ به این سئوال تلاش شده است تا مفهوم سازی نظری در باب سازوکارهای شناسایی صورت گیرد . بنابراین به لحاظ روشی ، مقاله حاضر پژوهشی مبتنی بر تحلیل نظری و ایده پردازانه درباره سازوکارهای شناسایی است که تلاش می کند تعریفی از سازوکارهای شناسایی ارائه دهد و مصداق های عینی این مفهوم در سیستم بین المللی را تعیین کند . مراد از سازوکار ، هرگونه ترتیبات و روابطی است که شناسایی را به صورت مسالمت آمیز محقق می کنند . در این نوشتار سعی شده است با توجه به تقسیم بندی مبارزه برای شناسایی به شناسایی حداقلی و حداکثری ، سازوکارهایی برای تحقق شناسایی در این دو حوزه بازشناسی یا تعریف شود .
فصلنامه رهیافت های سیاسی و بین المللی ، سال پنجم ، شماره 37 ، بهار 1393 .