سال دیپلماسی
در سالی که اینک لحظات پایانی آن را سپری می کنیم ، گام های موثری در جهت ایجاد تنوع در گونه شناسی روابط ایران با سایرین برداشته شد ، که این خود خبر از پویش در دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران می دهد . باید گفت دینامیزم مزبور برای بسیاری از دولت های منطقه و نیز روسیه و چین بسیار غیر منتظره بود . به نحوی که در برخی موارد واکنش هایی را در پی داشته است . تحت این شرایط دولت های مزبور از آن بیم داشته اند که احیانا توسعه روابط سیاسی ، اقتصادی ، مالی و تجاری ایران با غرب منجر به افزایش قدرت چانه زنی ایران در مقابل قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای شود که این افزایش قدرت چانه زنی در مراحل بعد احتمالا موقعیت ممتازی را برای ایران در منطقه و جهان به وجود خواهد آورد . آنچه مسلم است این که بسیاری از دولت ها از گسترش روابط ایران و غرب اظهار نگرانی می کنند و در طول بیش از 3 دهه گذشته در سایه فقدان آلترناتیو های متعدد برای ایران ، از کارت های ما به نفع منافع خویش بسیار بهره گرفته اند . در این روند مسئولان دیپلماسی ایران به درستی دریافته اند که تحقق بسیاری از هدف های ملی و تامین منافع ملی ، با بهره گیری از پتانسیل های داخلی و نیز قابلیت های استخراجی ایران از منافع و امکانات متنوع اقتصادی ، مالی ، فناوری ، اطلاعاتی ، سیاسی و اجتماعی میسر است . تحت این شرایط توافقنامه ژنو پیرامون موضوع هسته ای ایران ، فرصتی را فراهم کرد تا ایران بتواند از طریق تعامل بیشتر و متنوع تر با جامعه بین المللی ، تدریجا سوء تفاهمات موجود را بر طرف و در سایه همین دیپلماسی پویا بر بسیاری از مشکلات فائق آید . اصولا دگرگونی پارادایمی از نگرش « برد – باخت » به نگرش « برد – برد » ، این امکان را برای جمهوری اسلامی فراهم می کند تا با توجه به واقعیت های بین المللی ، بر مبنای توانایی ها و تعهدات موجود ، به جای جزء نگری و ارزیابی محدود هزینه – فایده ، در رابطه با سیاست ها و داد و ستدهای خاص ، اینگونه ارزیابی ها را در یک مجموعه کلان در عرصه بین المللی به عمل آورد . در روند بازی برد – برد به جای توجه صرف به تعاملات خاص ، باید مجموعه بده بستان ها را در مقیاس وسیع و در بلند مدت با جامعه بین المللی مورد توجه قرار داد . با شناخت بیشتر محیط بین الملل و تلاش برای اعتمادسازی می توان در روند تحول پارادایمی از حالت « مساله » به راه حل تبدیل شد و متعاقب آن ضمن بهره گیری بیشتر از منابع و پتانسیل های محیط بین المللی و کاستن از فشارها ، بر تنوع آلترناتیوها در روابط خارجی با واحدهای سیاسی گوناگون افزود.
روزنامه آرمان ، شنبه 24 اسفند 1392 / شماره 2431 .